Hella

Wie ben je en wat doe je?

Dat is een goede vraag! Ik stel mezelf die vraag ook regelmatig en kom in verschillende contexten en in verschillende fases van mijn leven op een ander antwoord. Ik ben een Amsterdammer, laat ik daarmee beginnen.

Ik ben opgegroeid op een woonboot in Amsterdam met mijn moeder en zus. Daar moest vroeger altijd heel veel gemaakt en gerepareerd worden. Dan ging er iets kapot, dan moest er weer een onderdeeltje vervangen worden of hout verzameld worden v oor de houtkachel… Het hoort erbij als je op een schip opgroeit. Maken was een noodzaak. Daarnaast leefden we op het water. Vlotten bouwen, in een roeibootje de Amstel leegvissen. Voordat het hip werd, waren wij al plasticvissers.

Nu ben ik nog steeds een beetje het woonbootkind, maar dan in een moderner jasje. Ik vind het heel leuk om zelf dingen te maken. Ik maak digitale ontwerpen, van logo tot brochure of geboortekaartje. Voor mezelf probeer ik nu mijn eigen kleding te leren maken, dat is best moeilijk. In de Maakplaats, waar ik 3,5 jaar als coach werk, maak ik ook fysiek en digitaal. Ik heb in veel verschillende OBA-vestigingen gewerkt en daar ook veel verschillende projecten gedaan: van elektronica tot VR programmeren en van 3D-ontwerp tot werken met de naaimachine.

Wat is jouw favoriete machine of techniek?

Alle machines hebben iets moois, maar de lasersnijder is mijn absolute favoriet. Je hebt relatief snel resultaat: je begint met papier of karton, dan maak je iets uit hout of acryl en dat kun je daarna weer verven. Je kunt het ook combineren met elektronica. Ik vind de lasersnijder echt fantastisch.

Wat is voor jou de kern van het maakplaatscoach zijn?

Door te maken leer je beter maken en van elkaar leer je beter maken. Als coach weet je dat over te brengen zonder belerend te zijn. Je brengt je passie en je enthousiasme voor maken over op de kinderen. Ik probeer elk kind het gevoel te geven: ‘Ik ben ook een maker, er zit een maker in mij en die wil ik ontdekken’. Plezier is belangrijker dan het eindresultaat.

Als maakplaatscoach kun je kennis op veel verschillende manieren overbrengen. Juist de balans daartussen vind ik fijn. Soms ben jij duidelijk de expert voor de kinderen, op andere momenten leun je wat meer achterover en kijk je waar ze mee bezig zijn en wat je kunt doen. We leren kinderen en jongeren niet alleen werken met een bepaalde techniek of een bepaald gereedschap, maar leren ze bijdragen aan een groter geheel. Maken is een middel, geen doel. Maar wel een middel dat je je hele leven lang kunt inzetten.

En waar ben je dan het meest trots op in je werk?

De maakplaats is er echt voor de buurt. Ik vind het heel leuk dat we kinderen van verschillende scholen en van verschillende leeftijden samenbrengen en samen één geheel vormen. Daarnaast ben ik, bewust of onbewust, een verbinder. Ik kan makkelijk samenwerken, zowel met andere coaches als met samenwerkingspartners. Zo doen we bijvoorbeeld een project in het kader van Amsterdam 750

en werken we samen met een theatergezelschap. Dat gaat eigenlijk heel soepel. Ik kan me flexibel opstellen, zonder mezelf daarin te verliezen of me te laten overlopen.

Kun je een voorbeeld geven van de impact die de maakplaats heeft op kinderen?

In de maakplaats van OBA CC Amstel hebben we een hele lieve jongen, die daar al een paar jaar komt. Hij is helemaal gek van trams. Na drie jaar heeft hij zijn skills zo ontwikkeld, dat hij zelf tot uiting kan brengen wat hij wil maken met trams. Dat vind ik zo cool: dat iemand die nog weinig maaktechnieken kende, nu zelf de machines kan bedienen, kan 3D-printen en zijn eigen tramthema overal in kan fietsen. Hij heeft zoveel geleerd en voelt zich zo thuis in de maakplaats dat hij blijft komen, het maakt niet uit met welke techniek we gaan werken. Elke keer neemt hij weer een ander vriendje mee. Zo groeit er een hele gemeenschap.

Wat is jouw mooiste maakherinnering?

Mijn camperbusje! Dat heb ik van onder tot boven geschilderd en het blijft een feest om daarin te stappen. Het ziet er zo vrolijk uit, er staan overal dieren op en de voorkant is een kikker. En als ik denk: ‘Ik wil nu dat die bus er anders uit gaat zien’, dan gaat er, hup, een nieuwe laag verf over. Stukje bij beetje wordt zij steeds mooier. Een rijdend kunstwerk waarmee je de wereld over kan.

Heb je – naast je busje natuurlijk - nog een droomproject?

Een buitenmaakplaats! Nu maken we vaak kleinere dingen en specifiek in een binnenruimte. Ik zou het heel erg leuk vinden om ook meer buiten te kunnen maken, zoals hutten bouwen en zagen. En een combinatie van binnen maken, met sensoren of met elektronica, en deze dan buiten gebruiken in een installatie, lijkt me nog toffer. Dan wordt de maakplaats ook zichtbaar in de stad.

Wat betekent deze stad voor jou?

Amsterdam is mijn thuis. Ik voel me er ook heel erg thuis, omdat ik hier ben opgegroeid en op heel veel plekken herinneringen heb. Deze stad voelt als een plek waar je altijd weer nieuwe dingen kan ontdekken en nieuwe mensen kan ontmoeten. Alles komt er samen: cultuur, geschiedenis, architectuur, allerlei verschillende soorten mensen… Ik raak hier nooit uitgekeken.

Is de OBA daar ook een onderdeel van?

Ja, bij de OBA staat de deur open voor iedereen. Samen met de bezoekers vormen we een gemeenschap. Daarnaast is het aanbod bij de OBA ook ongelooflijk toegenomen in de afgelopen jaren. We zijn allang geen boekenkastbibliotheek meer. Ik vind het ook fascinerend hoe de collectie elke keer vernieuwd wordt en hoe er daarbij rekening gehouden wordt met de talen die mensen spreken in de stad, de culturen die er wonen, wat er speelt in de politiek… Het is eigenlijk ongelooflijk.

Heb je een geheime OBA-tip?

Dat het OBA-lidmaatschap voor iedereen tot en met 26 jaar gratis is, dat moet echt iedereen weten. Ik vind dat fantastisch. En natuurlijk dat ieder kind gratis naar de maakplaats kan! Het is superlaagdrempelig. Je kunt een losse workshop volgen in vakanties, of je kunt meedoen aan één van de doorlopende naschoolse programma’s. Ieder kind in Amsterdam moet in ieder geval één keer naar de maakplaats zijn geweest. Je hoeft niets te kunnen voor je begint, je hoeft niet heel handig te zijn, maar je kunt altijd lol vinden in dingen maken. Uiteindelijk is iedereen wel ergens goed in. En ook als je ergens niet zo goed in bent, leer je er iets van.

Wat ligt er nu op je nachtkastje?

Ik heb geen nachtkastje! Maar naast mijn bed liggen meestal wel wat boeken – nu vooral suffe informatieve boeken over bevallen, moederschap en opvoeden. Een kruik, sokken, ik heb een lamp met allemaal kleurtjes… En mijn telefoon. Die mag naast mijn bed, maar wel op vliegtuigstand. Af en toe moet je ook gewoon uitstaan.

En last but not least: wat is je lievelingssnack van de snackbar?

Een patatje vrede!