Van homo nostalgie en betere tijden : multiculturaliteit en postkolonialiteit

G. Wekker

De spreekster neemt ons mee op een tocht langs enkele relevante pleisterplaatsen in de Nederlandse multiculturele samenleving, om een beeld te krijgen van de wijzen waarop homoseksualiteit en postkolonialiteit zich in deze geprangde tijden tot elkaar verhouden. Is er onder invloed van de vestiging van zwarten, migranten en vluchtelingen, gedurende de laatste zes decennia, een uitbreiding gekomen van het repertoire aan gelijkgeslachtelijke (m/v) ideëen en praktijken, m.a.w. zijn er méér manieren gekomen waarop homoseksualiteit beleefd en vormgegeven kan worden? Heeft er kruisbestuiving plaatsgevonden tussen het dominante en ondergeschikte modellen van homo- en lesboseksualiteit? De auteur behandelt o.a. de nota "Gewoon Homo Zijn" (2007) van Minister Plasterk, de plannen van Ahmed Marcouch met betrekking tot de acceptatie van homo's in Amsterdam Slotervaart. De drie vragen die Wekker uiteindelijk wil beantwoorden zijn: 1. Waar bevinden vrouwen zich eigenlijk in deze botsing van homoculturen en waarom zijn zij/wij zo onzichtbaar? 2. Wat zijn de belangrijkste vertogen die circuleren met betrekking tot de verenigbaarheid van homoseksualiteit en multiculturaliteit/ postkolonialiteit? 3. Welk beelden van het homo Zelf en van de homo Ander komen naar voren uit deze uiteenlopende bronnen?