Mensenrechtenambassadeurs : Een kwalitatief onderzoek naar de sociale acceptatie van homoseksualiteit in Islamitische en Protestantse kringen in Nederland

E. Konijn

De sociale acceptatie van homoseksualiteit blijkt in een aantal religieuze en etnische kringen gering te zijn. PvdA-Kamerlid Keklik Yücel wil daarom dat de Rijksoverheid inzet op mensenrechtenambassadeurs die het taboe rondom homoseksualiteit in deze kringen gaan doorbreken. Dit onderzoek richt zich op het werk van ambassadeurs in Islamitische en Protestantse kringen in Nederland met het doel tot een advies te komen van succesfactoren en valkuilen van dit werk. Mensen met een Islamitische achtergrond of Protestantse achtergrond hebben vanuit hun ervaring met het bespreekbaar maken van homoseksualiteit deelgenomen aan interviews in twee focusgroepen. De groep Islamitische respondenten en de groep Protestantse respondenten deelden hun kennis over het doorbreken van taboes in hun respectievelijke gemeenschappen. Uit deze gesprekken kwamen vier grote thema?s naar voren, namelijk: de invloed van religie, de rol van de kerk, de rol van de overheid, en de kenmerken en werkwijze van een ambassadeur. Ambassadeurs in Protestantse kringen geven aan dat de kerk zelf en niet de overheid een voortrekkersrol heeft in het bespreekbaar maken van homoseksualiteit in Protestantse Kringen. Ambassadeurs in Islamitische kringen verwachten in hun werk ondersteund te worden door de overheid. Geconcludeerd wordt dat de visie op de mensenrechtenambassadeurs moet passen bij de structuur en dynamiek van de religieuze of etnische kring.