Ontmoeting met Guiseppe Verdi

Wim van den Brink, Erik Plooyer, Wim van den Brink, Erik Plooyer

Ontmoeting met Guiseppe Verdi Luister en leer hoe grote klassieke componisten hun belangrijke werken hebben gemaakt en hoe hun levenspad daarop van invloed was. Stemkunstenaars als Ageeth Scherphuis, Kees Brusse en Ank van der Moer plaatsen de muziek in hun tijd en de samenleving van toen, rijkelijk geïllustreerd met muziekfragmenten. De tien delen van deze serie zijn gewijd aan Robert Schumann, Franz Liszt, Joseph Haydn, Guiseppe Verdi, Antonio Vivaldi, Johannes Brahms en Wolfgang Amadeus Mozart. Drie afzonderlijke delen bestrijken het wezen van muziek, de opera en de geschiedenis van de sonate. De serie stamt uit de jaren zestig en is bedoeld voor de jeugd van toen, maar verleidt in de 21-ste eeuw het oor van jong en oud. Guiseppe Verdi Giuseppe Verdi (1813-1901) was een van de grootste Italiaanse operacomponisten aller tijden. Hij werd geboren in Le Roncole, een dorp in het toenmalige hertogdom Parma. Al op jonge leeftijd bleek zijn uitzonderlijke muzikaliteit: op tienjarige leeftijd werd hij benoemd tot kerkorganist en op zijn vijftiende was hij de beste pianist van zijn provincie. Zijn jeugd werd gekenmerkt door hard studeren, lezen en componeren. Verdi kreeg zijn eerste serieuze muziekopleiding van maestro Provesi in Busseto, waar hij ook onder de hoede kwam van Antonio Barezzi, die later zijn schoonvader werd. In 1836 trouwde Verdi met Barezzi's dochter, Margherita. Ondanks vroege tegenslagen - zoals het verlies van zijn beide kinderen en zijn vrouw - zette hij zijn muzikale carrière voort. Zijn eerste opera Oberto werd in 1839 opgevoerd in La Scala, Milaan, en had matig succes. De opvolger, Un giorno di regno, flopte volledig, mede doordat hij net zijn vrouw had verloren. Verdi overwoog te stoppen met componeren. Toch kwam in 1842 zijn grote doorbraak met Nabucco, waarin het beroemde "Slavenkoor" (Va, pensiero) voorkwam - een stuk dat later symbool zou staan voor de Italiaanse eenheidsstrijd. Vanaf dat moment volgden successen elkaar op: I Lombardi, Ernani, Macbeth, en Il trovatore versterkten zijn reputatie. Hij schreef in totaal 26 opera's, waarvan velen vandaag de dag nog steeds wereldwijd worden uitgevoerd. Verdi had niet alleen een muzikale, maar ook een politieke impact. Zijn werk bevatte vaak nationalistische ondertonen. Tijdens de Oostenrijkse bezetting van Noord-Italië werd zijn naam zelfs als acroniem gebruikt: "Viva VERDI" stond voor Vittorio Emanuele Re D'Italia, een geheime steunbetuiging aan de koning van Sardinië en het streven naar Italiaanse eenwording. Verdi zelf was zich bewust van deze symboliek en keurde het vermoedelijk goed. Na een periode van conflicten met zijn uitgever Ricordi en een pauze in zijn carrière, keerde hij terug met meesterwerken als Aida (1872), Otello (1887), en Falstaff (1893), zijn laatste opera. Otello, gebaseerd op Shakespeare, wordt beschouwd als een van de beste Italiaanse tragische opera's ooit. In zijn latere jaren componeerde Verdi ook religieuze muziek, waaronder het beroemde Requiem (1874), ter nagedachtenis aan de dichter Manzoni, en de Quattro Pezzi Sacri. Naast zijn muzikale erfenis zette Verdi zich ook in voor sociale doelen. Zo stichtte hij in Milaan een rusthuis voor arme, gepensioneerde muzikanten: de Casa di Riposo, waar hij ook werd begraven. Bij zijn dood in 1901 brachten naar schatting 250.000 mensen hem de laatste eer. Tijdens de begrafenis zongen tienduizenden het "Slavenkoor", een symbool van zijn verbondenheid met het Italiaanse volk. Verdi's invloed op de opera is immens. Zijn werk kenmerkt zich door dramatische kracht, melodische rijkdom en diepe emotionele impact. Hij wordt niet alleen herinnerd als een briljant componist, maar ook als een nationaal icoon in Italië. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie