Ik gaf je ogen en je keek in de duisternis

Irene Solà, Adri Boon

Verborgen tussen de kliffen van de Catalaanse bergen – een plek waar wolvenjagers, criminelen en deserteurs elkaar kruisen – klampt de hoeve Clavell zich als een teek aan de grond vast. In deze boerderij ligt de oude Bernadeta op sterven. De vrouwen in haar familie komen bijeen om afscheid van haar te nemen. In de oude hoeve verzamelen ook de reeds overleden vrouwen van de familie zich – een bont gezelschap. De matriarch, Joana, wil Bernadeta aan de andere kant verwelkomen, en dus koken de vrouwen van verschillende generaties een uitgebreid feestmaal. Het verhaal beslaat tegelijkertijd één dag en meer dan vier eeuwen. Het vertelt legendes en volksverhalen, en werpt de vraag op: wat wordt herinnerd en wat wordt vergeten, wier verhalen worden gewaardeerd en geloofd, en welke mythen liggen ten grondslag aan hoe we de wereld nu denken te begrijpen? Ik gaf je ogen en je keek in de duisternis is meeslepend én geestig, cerebraal én zintuiglijk. Het is een korte roman vol contrasterende geschiedenissen over vroomheid en wellust, die de lezer bij de strot grijpt en niet meer loslaat. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie