Ik wil de waarheid

L. Zegveld

In ’Ik wil de waarheid’ vertelt topadvocate Liesbeth Zegveld over hoe ze de Molukse treinkaping uit 1977 voor de rechter brengt. In 2013 wordt ze gebeld: stel dat de Staat buitensporig geweld heeft gebruikt, bewust informatie achterhield én verzuimde eigen handelen bij de beëindiging van de treinkaping te onderzoeken. Zou ze die zaak dan voor de rechter willen brengen? Ondanks weerstand en onbegrip aarzelt Zegveld niet. Er is veel onduidelijk in deze zaak, en de noodzaak om de waarheid boven tafel te krijgen is wat Zegveld drijft. De lezer maakt de rechtszaak van binnenuit mee: zittingen, getuigenverhoren, reconstructies en gesprekken met nabestaanden van de omgekomen kapers. Zegveld verliest de zaak, maar ‘Ik wil de waarheid’ laat toch zien dat ook een verloren zaak betekenis kan hebben. We moeten het handelen van de Staat kritisch tegen het licht blijven houden – omdat hij er voor ál zijn burgers dient te zijn Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie