It portret

Wilco Berga, Douwe de Bildt

In frou wurdt dea fûn op it Waad, ticht by de seedyk. Eefkes letter stiet de skilder yn it mortuarium om har te identifisearjen: Wêrom yn godsnamme? Nee, no net tinke, mar de eagen de kost jaan. Hy soe har oanreitsje wolle, waarm wriuwe. Wa sei him dat se net skyndea wie? Se hie de eagen dan wol ticht, mar striele krêft út, en grutskens. Sels no't se der as in fersûpte kat by lei op har wytplestik bêd, as wie it in feestje - jawis wie 't feest! - inkeld wat út 'e hân rûn. Just hjir, yn dizze kâlde, fijannige romte, wie har gesicht fan in grutte skientme. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie