Mijn naam was Sylvia

Marianne van Buitenen, Vera Hilhorst

Zonder het zelf in de gaten te hebben, wordt de zesentwintigjarige Sylvia uit het leven gerukt. In eerste instantie denkt ze midden in een lucide droom te zitten, waardoor de verbijsterende waarheid niet onmiddellijk tot haar doordringt. Vrijwel direct na haar dood gaat zij op zoek naar haar lichaam, maar kan het niet vinden… Sylvia wil haar verhaal kwijt, ze richt zich rechtstreeks tot de lezers en neemt hen mee naar haar verleden. Zowel naar de tijd die vooraf ging aan haar sterfdag, als naar de gebeurtenissen waarin zij terecht kwam na het plotselinge en onvrijwillige verlaten van haar lichaam. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie