Salute Florence

Lidy van Eijsselsteijn

Een vrouw reist alleen naar Florence. Haar man heeft bij een auto-ongeluk zwaar letsel opgelopen en zal gedeeltelijk verlamd blijven. Nog in het ziekenhuis vertoevend, dringt hij er op aan dat zij een lang voorgenomen reis zal doen: hij moet met zich zelf in het reine komen, nu de omstandigheden van hun leven zozeer zijn veranderd. En voor de vrouw geldt in wezen hetzelfde. Ook zij moet zich vertrouwd maken met het feit dat hun huwelijksleven voortaan anders zal zijn. In Florence gekomen, ondergaat zij, gevoelig voor schone dingen, de invloed van wat zij ziet en waarneemt. Zij maakt daarvan haar man deelgenoot maar behalve de brieven die worden verstuurd, schrijft zij er ook die zij niet verzendt. En juist daarin openbaart zij haar gevoelens en overleggingen, geeft zij gesprekken weer die haar probleem raken, en wordt nieuw verworven inzicht duidelijk. De twijfel bestrijdend die alleen maar tot vertwijfeling kan leiden, en beseffend dat geluk zich vangen laat, weer verdwijnen kan, maar opnieuw kan worden veroverd, gaat zij terug naar huis, naar haar man. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie