Landschap voor een dode meneer en andere gedichten

Willem van Toorn

Weer iets met landschappen. Mijn grote liefde voor bewoonde landschappen zal wel te maken hebben met de verrassingen die zij herbergen bij haast iedere boot: autowrakken opgetast aan een meertje van zilver, een paard dat er eerst haast niet was, galopperend voor avondlicht, groter dan de 6 daglonershuisjes met 6x Mr Ed op de televisie, lijkt het wel. (Vandaar dat het zo stil was buiten.) Vandaar dat ik ze zo vaak herlees, Nescio, Updike, Gerrit Krol en Salinger en van de laatste vooral de regels `dichters stoppen altijd hun emoties in dingen die geen emoties hebben . *En dat ik nog vaak denk aan een verhaal van mijn vriend L, hoe hij na dagen reizen aankwam in Thailand, midden in het oerwoud een klooster bezocht en midden in het klooster in een cel een monnik trof, kaal met een oranje jurk, starend naar een muur die van boven tot beneden was volgeplakt met naakte meiden `uit oude jaargangen, nog van die grote uitvouwbare weet je wel? uit Playboy. * `Teddy uit Nine Stories